Het leven zoals het is …in Melbourne

Nu ik nog even niet werk, is het hoog tijd om weer wat vers nieuws op de blog te smijten…
Inderdaad, voor diegenen die het nog niet wisten: ik ben eind februari gestopt bij de unief om tal van redenen, maar de belangrijkste was toch wel een jobinhoud die hoe langer hoe meer afgleed naar wel heeeel administratief en allesbehalve creatief werk.  Kwam nog bij dat de unief in een zware financiele crisis zit en de sfeer er bijgevolg om te snijden was. Na lang wikken en wegen heb ik de knoop doorgehakt en nog geen seconde spijt gehad!  Ik heb nog geregeld contact met een paar ex collega’s en het is er zeker niet op verbeterd, goeie keuze dus.

Omdat we in mei drie weken op vakantie geweest zijn naar Western Australia,  heb ik tussenin geen nieuw werk gezocht, en onze twijfels over al dan niet en indien wel wanneer naar Belgie terugkeren, maakten het niet eenvoudiger…
Intussen zijn er een aantal belangrijke dingen te melden:

1. We verwachten Kirschke numero twee op 30 november…:)

2. Na letterlijk maanden allerlei administratieve obstakels uit de weg te ruimen, zijn we erin geslaagd om voor juli – augustus 5 a 6 weken reizen in te plannen… en zo wordt onze droom van een aantal maanden te reizen voor we een tweede kindje krijgen, weliswaar behoorlijk ingekort, maar toch realiteit ! (tussen droom en werkenlijkheid staan immers altijd wetten in de weg en praktische bezwaren.  In ons geval heel letterlijk te nemen ivm alle beperkingen die gelden op ons visum, met repercussies voor verblijf, health insurance etc etc).

3. Ons kindje wordt dus als alles goed gaat in Australie geboren, en als we tegen dan onze Permanent Residency hebben kunnen regelen (een ander visum met veel beter statuut), dan wordt het zelfs een echt Aussieke!
t Is ook leuker om in de Australische zomer dan om in de Belgische winter te bevallen.  Ik ben benieuwd naar het Australische bevallen, maar totnutoe kan ik niet klagen, hoewel het er hier toch wel anders aan toegaat.   Zo ga je hier niet gewoon naar de gynaecoloog die dan de echografie doet en bloedtest afneemt.  Neen, je gaat naar een prive organisatie die bloed afneemt, daarna naar een ander bedrijf dat enkel echo’s doet, om dan met alle resultaten naar de gynaecoloog te gaan waar je bijgevolg op 5 minuten weer buitenstaat.  Even wennen, maar kom, t is eens iets anders.

4. Mijn manager van op mijn eerste job bij de overheid heeft me gecontacteerd om te vragen of ik niet opnieuw bij hen wil komen werken.  Ik was naar een afscheidsdrink van een ex-collegaatje geweest en had daar laten vallen dat ik eerstdaags ontslag ging nemen bij de unief, en zo is de bal aan het rollen gegaan.  t Ziet er tof uit, want het zou opnieuw op het Department of Planning and Community Development zijn, wat een interessant department is. Ik ga werken op een nieuw opgericht programma dat zich richt naar de gemeenschappen en dorpen die getroffen zijn door de bosbranden van februari.  Heel tof dus, maar met onze reisplannen heb ik het oorspronkelijk voorstel van 6 maand moeten afzeggen en voorgesteld om een maand te komen, juni dus, voor we vertrekken.  En ze hebben ‘ja’ gezegd.  En aldus werk ik dus nog een maandje voor we op conge gaan.  En dan zien we wel weer verder…

Voila.  Dat is de stand van zaken.
Maar ja, een mens weet nooit natuurlijk 🙂

En tussen het regelen, uitzoeken, mails sturen, immigration and health insurance mensen lastig vallen, zijn we er toch ook in geslaagd er af en toe tussenuit te knijpen en van het leven in Melbourne te genieten.

weekend Grampians (7-8 maart 09)
De Grampians is een heel oud bergketen(tje), op een uur of drie rijden ten westen van Melbourne.  We hadden er wel al eens doorgereden, maar eigenlijk nog nooit deftig bezocht, dus dat werd hoog tijd!
We hebben onze bak nog eens van stal gehaald, een pitstop gemaakt in het mooie Ballarat met een bezoek aan de plaatstelijke ‘Art Gallery’, gekampeerd op een kleine camping – en het moet gezegd, kamperen is toch altijd net iets anders dan wat we in Europa gewoon zijn: de bull-ants (hele hele grote mieren),  Lou serieus in de gaten houden want er zijn nu eenmaal slangen, speeldeken goed uitkloppen want ook de spinnekes zijn niet altijd even vriendelijk en die rakkers wil je niet in je auto, en dan moet je in de eerste plaats uitkijken waar je gaat staan, want recht onder een boom is niet echt een aanrader (zie foto).
We hebben er een paar hele mooie wandelingetjes gemaakt.  Echt heel lang wandelen zat er niet in, want Lou vindt de draagzak wel ok, maar alleen als ze moe is, en wil vooral heel veel zelf stappen.  Ze is dat weekend om een of andere reden onnoemelijk veel keer gevallen, maar gaf de moed niet op.  Na wat wenen en wijzen naar haar ‘bobo’ ging ze weer dapper verder, om na 10 minuten weer op haar gezicht te gaan (letterlijk).  Ocharme.  Een paar keer een bloedlip, maar gelukkig is geen groter onheil geschied.

weekend French Island (28-29 maart 09)

French Island is een eilandje op zo’n 200 km ten zuidoosten van Melbourne.  Ons eigenlijke plan was om naar het veel bekendere Phillip Island te gaan, maar we waren verkeerd gereden en hadden dat te laat door :).  Niet getreurd, French Island zou ook wel ok zijn.  Bleek dat we er diezelfde dag niet meer naartoe konden, want de ferry ging maar twee keer per dag, dus ‘t zou voor zondag zijn.  We hebben dan wat de omgeving verkend op het vasteland en een leuke camping gezocht, met een speelplein voor Lou.  Dat is intussen namelijk ongeveer even belangrijk als de aanwezigheid van warm water in de douches… Missie geslaagd, en de volgende dag vroeg uit de veren, om de ferry van 9u te halen.  Eens op French Island aangekomen hebben we fietsen gehuurd, en het plan was om zo het eiland wat te verkennen. Het was een weekend vol goeie intenties, maar de realiteit heeft ons een paar keer ingehaald : bleek dat de wegen niet echt fiets-vriendelijk waren, om het zacht uit te drukken.  Allemaal 4×4 wegen, en die hebben zo van die korte felle bobbels.  Ten eerste was ons Lou dat na een half uur stevig door elkaar gerammeld te zijn hartsgrondig beu (waar we ook wel konden inkomen) en ten tweede was dat ook allesbehalve ideaal voor mijn rugske.
Na een vergeefse zoektocht naar ietwat betere wegen (op de kaart kijken, over de bobbels naar een andere weg rijden, nieuw wegske proberen maar na een tijdje zelfbegoocheling te moeten toegeven dat het even slecht is,  weer op de kaart kijken, weer verder fietsen naar andere weg, Lou die het na een tijdje duidelijk liet merken het NIET meer tof te vinden, kortom, niet echt geweldig) en een zon die steeds feller begon te worden, hebben we maar besloten het fietsen op te geven en wat verkoeling in de zee te zoeken.   Niet echt ons meest geslaagde weekend, maar al bij al wel ok.

weekend Loch Sport bij Lakes Entrance (11-12 april 09)
Het gebied rond Lakes Entrance behoort tot onze favorieten, en ook dit keer was het echt de moeite.  We hadden wat pech met het weer, maar gelukkig konden we een paar hele mooie wandelingen maken, ononderbroken door de regen.  We hadden Lou haar fietsje mee, zodat ze wat kon rondbollen tussen de regenvlagen door, maar dat ging niet altijd zonder slag of stoot…:).  Kamperen hebben we door het slechte weer niet kunnen doen, maar kom, spek met eieren (ons traditionele campingontbijt en Toms sine qua non) was er wel bij!
We hebben er een zalige strandwandeling gemaakt: godverlaten stranden, zo zijn er hier honderden… echt plezant om je even alleen op de wereld te wanen, zeker op zo’n mooie plekken!

en dan nog wat fotookes van ons leven hier in Melbourne: Linde en Lou in het openluchtzwembad (toen het nog mooier weer was) of op de speeltuin (een klassieker in weer en wind!) en in het weekend trekken we er met z’n drieen op uit: naar het noorden van de stad, of de Botanical Gardens met de fantastische kindertuin, naar de zee vlakbij in St Kilda, fietsen rond het Albert Lake… we houden ons hier goed bezig!