Zee

Zondag 7/07

Deze ochtend nog even ongerust, want we weten nog steeds niet of we deze week nog op dit appartement kunnen blijven, en de verhuurder wil dat NU wel weten. Gelukkig komt in de voormiddag de verlossende mail binnen: we krijgen nog een week respijt.  Danku Arinso België!!!

Wat een opluchting.   

We vullen de application forms in voor de huizen die we zien zitten.  Tom zal ze dan morgen vanop zijn werk doorfaxen.  Morgen gaan we trouwens naar nog twee huizen kijken.  Die zien er mooi uit op internet, nu nog in realiteit.
In de namiddag gaan we naar St Kilda.  De zee eens van dichtbij gaan bekijken.  Het is er gezellig druk.  Er is een markt, straattheater en : een hele reeks artisanale bakkertjes die vitrines hebben om bij weg te smelten.  Louke moet dringend een fleske krijgen en ververst worden, dus wij hebben het ideale excuus om zo’n zalig taartje met een latte (koffie met melk) te verorberen.  Echte dertigers zijn we nu: met de kinderwagen naar zee een taartje gaan eten ;)!!

Zaterdag 06/10

Zie vorige zaterdag.  Vijf huizen kunnen we bekijken.  Niets dat ons echt aanstaat, maar bon, we zitten niet in de positie om kieskeurig te zijn… We zullen voor een paar het application form maar invullen. ’t Zijn allemaal kleine donkere huizen, met meestal een oude badkamer… en dat voor een gemiddelde huurprijs van omgerekend minstens 1100 euro…!
In de namiddag nog even langs het immokantoor geweest van het huis waarvoor we al geapplied hebben en dat dus niet aan ons is toegewezen.  Ik zeg dat mocht diegene die het nu heeft zich bedenken, dat we zeker nog geïnteresseerd zijn.  En zelfs wat meer willen betalen dan de gevraagde huurprijs.  Hmm, daar hebben ze plots wel oren naar. Heel de houding verandert.  Waar ze eerst nauwelijks luisterden, nu een en al vriendelijkheid, er wordt ons aangeraden Kate zeker maandagochtend een belletje te geven, er wordt vlijtig een nota gemaakt, ze zou het met Kate bespreken etc etc.  Blijkbaar is dat de truc: gewoon meer betalen dan geafficheerd is.  Nu, het zal in dit geval waarschijnlijk niets meer aan de zaak veranderen, maar nu weten we wel dat het goed om vermelden is bij de inspectie… en zo leert een mens altijd bij.
In de namiddag hebben we onze frustratie weggeshopt.  In Chapel Street, een leuke winkelstraat, een kostuum gekocht voor Tom (heeft hij hier tot zijn spijt echt wel nodig) en ik heb een paar botten gekocht waar ik maximum 10 minuten op kan rechtstaan.  Hakken van 8cm, ik overdrijf niet.  Dodelijk voor mijn rug, maar ZOOOOO mooi.   Het worden dus restaurantbotten 😉