Vervolg vakantie

Om onze laatste avond in Ubud te vieren bestellen we een heerlijke maaltijd in de kamer (gewoon beginnen schrijven dacht ik, alsof we helemaal niet al 3 maand niets laten horen hebben) en genieten er de volle 100% op ons koloniaal terrasje.

De volgende ochtend nog snel een douchke pakken in onze buitenbadkamer, ontbijtje nemen om dan te vertrekken naar Legian, vlakbij Kuta. Het traject verlopt vlot en in tegenstelling tot Australië zijn ze hier wat minder streng als het op babyzitjes aankomt, zelfs in die mate dat ze meestal eigenlijk helemaal geen babyzitje hebben. Ook later hebben we een auto gehuurd en moesten we zagen, bellen en doen om een babyzitje te krijgen. Maar alé .. omdat het vakantie is mag Lou deze keer vooraan zitten.

Een uurtje of twee later komen we aan in Legian. Wow .. toch wel even aanpassen. Hoe Idylisch en gezellig Ubud was, zo toeristisch en druk is Legian. Wat de Costa Brava voor vele Belgen is, zijn Kuta en Legian voor de Australiërs. Maar laat dat de pret niet bederven. Het eerste wat we doen is een autootje huren zodat we de drukte wat kunen ontvluchten. Na lang overleg en vergelijken wordt het ne Vitara. Bali is eigenlijk een bestemming die zich uitstekend leent tot mobillettentoerisme, net zoals we het op vorige reizen ook deden. Uiteraard is dat met Lou nu wel niet meer zo evident (onmogelijk dus) als voorheen en het was in het begin wel een beetje balen dat we niet gewoon een mobilletje konden huren en wat rondscheuren. Na een half uurtje met onze Vitara was dat balen echter volledig vergeten en was het eigenlijk zalig dat we hier nu met drie van konden genieten in plaats van met twee. In het brochuurke van de auto hadden ze er een blondine bij beloofd, maar het is uiteindelijk een brunette geworden.

Voor Lou is er een jaren 70 babyzitje bij.  Niks te klikken, nergens gordels te bespeuren: alles wordt met lange riemen vastgesjord aan de achterbank… hmmm, t zal zo ook wel veilig zijn zeker?  Lou is in het begin niet honderd procent van haar gekke zitje overtuigd, maar 5 minuten later ligt ze al te pitten. Mijn auto, mijn vrijheid! Het eerste wat we dus doen is een orchideeëntuin gaan bezoeken. Eigenlijk niet veel speciaals, maar als we verder rijden komen we de ene tempel na de andere tegen, dan eens midden in een rijstveld, dan weer eentje op een prachtig strand. We genieten er echt van.

Onderweg houden we af en toe halt om wat fruit te kopen en wat te eten. Hoe verder we van Kuta gaan, hoe meer mooier de landschappen worden.

‘s Avonds hebben we afgesproken met Steff en Caroline en hun drie kindjes. Linde kende Stef nog van in België en zij wonen al enkele jaren in Bali om er te werken als ontwikkelingshelpers. Het was gewoon fantastisch hoe we door hen ontvangen zijn en op de koop toe ook wel eens tof om te vergelijken hoe het expat leven in Bali er uitziet, in vergelijking met onze situatie in Australië. Samengevat hebben beide landen natuurlijk hun voor- en nadelen, maar nadat we de kindjes in bad hadden gestoken hadden we in ieder geval stof genoeg om een hele avond gezellig te vullen met pintjes, wijn en veel geleuter. En op de koop toe hadden ze een aquarium! Bedankt Steff en Caroline.

De volgende dag hebben we met Steff, Caroline en hun kindjes afgesproken in het Aqua Park van Kuta: WaterBom. Zij waren sowieso van plan er naartoe te gaan en aangezien het vlakbij ons hotel was dachten we : ‘Ach ja, waarom niet!’ Eenmaal daar aangekomen steken we Lou in haar geleend zwempakje en is onze meid klaar voor haar eerste zwembad avontuur. Met wisselend succes, maar al bij al een hele leuke ervaring. Na al het gezwem trekken we terug naar ons hotel, waar Lou nog maar eens gefascineerd geraakt door de vogeltjes. Van wie heeft dat kind dat toch ?

Onze laatste nacht in Bali begint ons Loutje wat te hoesten en besluiten om die nacht dan maar zonder airco te slapen en de ramen open te laten. Nog geen kwartier later blijkt waarom iedereen hier zo op de airco staat: de airco houdt de muggen natuurlijk weg. Gelukkig hebben wij, slimme toeristen, onze muggenmelk mee en kunnen we dus toch gerust met een raampje open slapen. Aangezien Lou al de hele avond mooi ligt te slapen veronderstellen we dat zij niet echt last van de muggen heeft. De muggenmelk is voor haar trouwens geen optie want ze is er nog wat jong voor…. Ja, resultaat van deze grootmeesterlijke ouderlijke zet mag er ook wel zijn :

Op onze laatste dag Bali trekken we er terug op uit. Autootje gehuurd en wij weer weg. Aangezien het de laatste dag is maken we van de gelegenheid gebruik om de obligate gezinsfoto’s te maken. Onderweg komen we nog een ‘Swimming Fool’ tegen en voor we het goed en wel beseffen staan we al op de luchthaven. Daar nog snel een piske doen in het toilet met zicht op aquarium en een half uurtje later zitten we op de vlieger. Lou gedraagt zich zoals gewoonlijk heel flink en ontdekt al snel dat er op de gewone passagierszitje veel meer knopjes zijn om mee te spelen dan in het baby bassinetje. Van wie heeft dat kind dat toch ?