tripjes

Ik had me nog zo voorgenomen er de volgende keer niet zoveel tijd tussen te laten, en lap zie, weeral een maand verder.  Niet te geloven.  Maar het is me ook wel het maandje geweest…

Na het vertrek van Tine en Koen vrijdagavond zijn we er zaterdag onmiddellijk op uitgetrokken.  Kwestie van de gedachten wat te verzetten zijn we naar Lake Eildon vertrokken.  Niet te ver van Melbourne en heel mooi.  Beetje surrealistisch ook.  We reden uren zo goed als alleen op de baan, langs de Yarra valley met de beroemde wijngaarden, door de indrukwekkende Yarra Ranges, ook wel de ‘Cathedral of Light’ genoemd.  Op de foto geeft het misschien niet zoveel, maar het is een werkelijk fantastisch woud met enorm hoge bomen.  Dat geeft een heel bijzondere sfeer: beetje donker en mysterieus maar ook heel poetisch.  Uiteindelijk zijn we rond middernacht in het Eildon National Park aangekomen (we hadden de afstand een beetje onderschat).  Vlug alles geinstalleerd en onder een prachtige sterrenhemel in slaap gevallen.

De volgende dag redelijk vroeg opgestaan en onmiddellijk naar het Eildon meer gereden. Toen we daar kwamen kregen we een lichte cultuurshock: van een en al natuur en stilte kwamen we aan een half opgedroogd meer met mensen en boten overal waar we kijken konden.  Tommeke wist niet wat hij zag...

Terwijl hij naar de bootjes keek, keek ik wat naar de mensen.  En zonder enige sociologische pretentie, denk ik dat we hier de echte Aussie zijn tegengekomen.  Weinig woorden, maar supervriendelijk en behulpzaam, bier in de ene hand, gebbqed vlees in de andere, lichtjes obees en roodverbrand… En om ‘t er ‘t luidst knallen met die motoren.  Plots leek Melbourne een andere wereld, en van enige sympathie voor het Kyotoverdrag kan je deze mannen echt niet verdenken…

Daarna maar doorgereden, want we hadden nu eenmaal geen boot bij de hand en we konden er ook niet de hele dag op staan kijken – Lou en ik toch niet 🙂
We zijn dan naar de Goldburn River gereden, hebben ons daar aan de rivier geparkeerd, en we hebben er een zalige namiddag gehad.   Fantastisch weer, kaketoes en kookaburra’s overal en de rivier waar we uren plezier hebben gehad door ons elk om beurt (ah ja) met onze basketsloefkes aan door de stroomversnellingen te laten meevoeren, om dan helemaal te voet terug te keren en nog eens te gaan … en nog eens, en nog eens!  GeWELdig!
Lou was na al het spelen in de schaduwtent heeeel zwaar in slaap gevallen in het grote bed van de auto.  Moe maar voldaan zijn we terug naar huis gereden.

En dan kwam onze volgende bezoeker: Meneer Betrand. En dat hebben we geweten.  In plaats van de geplande drie weken, heeft hij er uiteindelijk zes van gemaakt… Twee bij ons, twee in NZ en dan opnieuw twee bij ons. 
Ons Louke was fan van het eerste uur, en we hebben zo het vermoeden dat de liefde wederzijds was.  Hij heeft ons uit ons kot geshot, niet geheel zonder eigenbelang, maar het resultaat is toch wel dat we eindelijk de moeite gedaan hebben om er nu toch maar eens werk van te maken om een babysit te vinden.  Dat lijkt eenvoudig, maar dat was het jammer genoeg niet, tenzij je 25 dollar per uur wil betalen.  Dat is namelijk het tarief dat de babysit services aanrekenen.  Easy peasy: je belt naar de service, zij leveren iemand die aan alle officiele kwalificaties voldoet : certificaten hier en daar, minstens eerste klas in EHBO en police check… Van dat laatste gaat mijn haar omhoog staan, dus ik heb er alles aan gedaan om geen police gecheckte madam te vinden.  En dat duurt dan wat langer, want je moet annoncekes plaatsen, en dan reageren er een paar, en dan komen die eens langs en dan is er een klein sollicitatiegesprekje (ik was intussen zelf volop aan het solliciteren, dus t was wel eens tof om langs de andere kant te zitten) en uiteindelijk hebben we Alysha gevonden, een superlief meiske uit NZ, wiens ouders in…. Belgie wonen, begot!

Dit geregeld zijnde, zijn we samen met den Beire toch een paar keer op ons lappen geweest… en plezant dat dat was!  Eindelijk eens Melbourne by night leren kennen!  We voelden ons weer tien jaar jonger 🙂 
Een paar keer met Louke mee – die dan in haar koets sliep – maar voor ze slaapt laat ze nogal graag weten dat ze erbij is, door bijvoorbeeld een kakske te doen die zelfs een kwaliteitspamper niet aankan (zie foto) 

 
en bovendien lukt het niet altijd meer om haar in haar koetsje in slaap te laten vallen…  De babysit komt dus van pas!

Het eerste weekend zijn we er met de camper op uitgetrokken.  Naar het ‘meest historische’ stadje van Victoria, Maldon.  Was me dat een ontgoocheling zeg.  Een mooi dorpje, daar niet van, maar ook echt niet meer dan dat.  Gelukkig was het mooi weer en hebben we een supergezellig restaurantje gevonden waar we dan ook ongeveer de hele namiddag op het terras hebben vertoefd.

‘s Avonds hebben we een cabanneke gehuurd om met zijn vieren in te slapen, waar we deze vriend in de badkamer vonden.  Een huntsman!  Deze naar alle maatstaven toch wel grote spin is vrij legendarisch.  Niet omdat ze giftig is, want dat is ze niet, maar ze heeft meer doden op haar geweten dan de gifspinnen.  Dat komt omdat deze soort zich graag in ventilatoren van auto’s verstopt.  En zo gebeurt het dus regelmatig dat een nietsvermoedende chauffeur tijdens het rijden de ventilator aanzet, waar dan zo’n prachtexemplaar komt uitgevlogen.  Chauffeur schrikt zich een ongeluk en …
Ondanks het feit dat ik daar met twee mannen stond, zijn we er toch nog een derde gaan bijhalen…  Noch Tom, noch Betrand voelde zich geroepen om de spin eigenhandig buiten te zetten en ik was ook niet echt vragende partij.  Dus met hangende pootjes naar de receptie, om te vragen of ze de spin wilden komen weghalen…Wij vonden trouwens eensgezind dat onze man ook niet echt gezwind aan de slag ging.  Maar hij heeft het wel gedaan, dus konden we na een extra inspectieronde Louke te slapen leggen en zelf nog een glaasje wijn drinken op ons terraske, alwaar wij later op de avond nog een ander monster zijn tegengekomen…

Ondergetekende is in het midden van de nacht maar in de auto gaan slapen omdat er nogal heel erg gesnurkt werd.  De volgende dag een goed zelfgemaakt ontbijt: spek met eieren, en we konden er weer tegen.  Nog vele mooie dingen gezien onderweg, en terug naar huis…