De hiërarchie in het verkeer

Net zoals in België, kent ook het verkeer hier zijn hiërarchie. Als ik het goed voor heb, is in België zo een beetje de regel: hoe zwakker de weggebruiker, hoe meer voorrang hij heeft. Dat geeft ons dus volgende rangschikking in volgorde van voorrang in het verkeer:

1. 70-plussers, kinderen, mama’s met kinderwagens, het blonde type indien goed voorzien van toeters en bellen

2. voetgangers

3. fietsers, bellen volstaan hier

4. openbaar vervoer: trams en bussen

5. auto’s

Vrachtwagens laten we buiten beschouwing omdat die zowel in België als in Australië niet deelnemen aan de competitie. In België respecteren ze alleen de snelheidsbeperkingen. Hier respecteren ze zelfs dat niet. Iedereen rijdt min of meer keurig op het eerste of tweede rijvak, het derde vak is voorbehouden voor voorbijscheurende tientonners. Meer valt er niet over te zeggen.

Alvorens de rangschiking in Australië te bekijken dienen we eerst te waarschuwen voor enkele grondige verschillen. 

De rangschikking in volgorde van zwakte gaat hier niet op:

-Iedereen – behalve de treinen – rijdt aan de foute kant, in de foute richting en zit op de foute zetel!

-Het blonde type dat in België de lijst aanvoert, is hier veel talrijker vertegenwoordigd

 Als we nu de lijst bekijken:

1. Trams en bussen: trams hebben voorrang op alles en iedereen. Om de hiërarchie duidelijk te maken, bestaan er verkeersborden, maar meestal volstaat een korte aanvaring met tram of bus om deze heerschappij te erkennen.

2. Auto’s: als bestuurder van een voertuig laat u niets of niemand door. Enkel en alleen trams. We hebben de proef op de som genomen en zelfs met een voor de veiligheid lege kinderwagen, is er geen enkele manier om als voetganger een auto tot stoppen te dwingen.

3. Fietser: is de enige die de strijd met de auto kan aangaan, maar enkel indien voorzien van helm en fietsersoutfit.

4. Voetgangers: het maakt niet uit hoe oud, hoe snel, traag, schoon of lelijk, een voetganger staat altijd op de laatste plaats en heeft dus nooit of te nimmer voorrang in het Australische verkeer.

Nu is het wel mogelijk om je op te werken in de hiërarchie. Zo kan een voetganger bijvoorbeeld op een tram springen. In België zou je dan van de eerste naar de vierde plaats vallen. Geen wonder dat het openbaar vervoer in België geen succes kent. Hier in Australië maak je dan als voetganger een totaal tegengestelde beweging. Je gaat in één stap van de laatste naar de eerste plaats!
Zeer verleidelijk om zo lang mogelijk triomfantelijk op de tram te blijven zitten, maar ooit moet je er toch wel af. Al was het maar omdat het ticketje na 2 uur vervalt. Gelukkig word je dan al op de tram gewaarschuwd dat je, nadat je afgestapt bent, weer helemaal onderaan de ladder staat:

Als je dan geluk hebt pas je nog net tussen de tram en de railing.  Voor alle duidelijkheid: de tram komt tot aan de witte lijn he, de sporen zijn in het midden van de wagen, je stapt op ter hoogte van de lijnen.  Heel zwaarlijvig moet een mens hier dus niet zijn, of je geraakt niet NAAR de tram wegens geen plaats tussen perron en tram.  Om maar te zwijgen over OP de tram:  voor de oudere tramkarretjes moet je al een halve alpinist zijn om erop te geraken.   

 Als je minder geluk hebt staat er helemaal geen railing . Je staat dan letterlijk in het midden van de straat, een ideaal doelwit voor vijand nummer twee: de auto.

En alsof dat nog niet voldoende is voor koning auto, kunnen ze u ook nog eens aangeven bij de flikken ….. gewoon omdat ge ne voetganger zijt.

Ons Louke trekt er zich in ieder gavel allemaal niet te veel van aan. Zij heeft al lang door dat er maar één iemand echt ‘Queen of the Road’ kan zijn.